Powitanie ks. Filipa Lorenca

1.07.2018 r. przywitaliśmy nowego wikariusza - ks. Filipa Lorenca. Dziś oddaliśmy Bogu drogę Jego kapłaństwa, wyrażając naszą odpowiedzialność za wzrost duchowy oraz modlitewną opiekę. Życzymy ks. Filipowi, by otoczony modlitwą wzrastał w wierze i  świętości.

A oto słowa Biskupa Henryka Tomasika skierowane do Neoprezbiterów:

– Pierwszą parafię pamięta się bardzo długo; związana jest zawsze z wielkimi przeżyciami i wspomnieniami. Życzę, aby nasi neoprezbiterzy przez swoją posługę duszpasterską mogli jak najowocniej budować Chrystusowy Kościół. Aby służyli pogłębieniu wiary Ludu Bożego. Oby pomogli młodzieży i dorosłym być bliżej Chrystusa. Oby ten czas spędzony w tych pierwszych parafiach zaowocował chwałą Bożą, wzrostem duchowym wiernych, a także pogłębieniem formacji kapłańskiej samych księży. Niech Pan Bóg błogosławi naszym neoprezbiterom.

Szczęść Boże

Podziękowanie ks. Łukaszowi

Niech życzenia przekazane przez rodziny Domowego Kościoła przypomną jeszcze raz wszystkim, jak wielkim błogosławieństwem jest dla nas ks. Łukasz. Jest nadal, gdyż owoce Jego czteroletniej posługi będziemy zbierać przez wiele lat.

Księże Łukaszu

Jakie to szczęście spotkać kogoś, kto już to wie, kto nasze zwątpienia zamienia w pewność.

Kto wyruszył z nami w podróż w poszukiwaniu ziemi obiecanej, rozbudzał w nas marzenia, ale jednocześnie wskazywał drogę.

Pasterza, który dbał o to, byśmy pili ze źródła wody żywej i grzali się w ogniu gorejącego krzewu.

Nauczyciela, który siał Słowo – mając nadzieję, że wzejdzie plonem stokrotnym.

Opiekuna, który zapobiegliwie dolewał oliwy do naszych lamp, aby jej nie zabrakło na powitanie tego najważniejszego Gościa.

Ojca, który z radością witał w swym progu marnotrawnego syna.

Kapłana, który łamiąc się z nami ofiarnie Chlebem karmił nas do syta.

Człowieka, który każdego dnia troszczył się o to, byśmy stali się solą ziemi.

Dziękując dziś Panu Bogu za twoją obecność wśród nas, za wszystko dobro, które się stało naszym udziałem , za czas, siły i talenty, którymi służysz ludziom, w końcu za budowanie domu na skale. Życzymy abyś dalej podążał tą drogą, którą sam Pan Bóg Ci wyznaczył

Szczęść Boże

Z lotu ptaka

Z lotu ptaka

ks. Filip Lorenc nowym wikariuszem naszej parafii

Bp Henryk Tomasik posłał na placówki wyświęconych w tym roku księży. Już 1 lipca do naszej parafii przybędzie następca ks. Łukasza – ks. Filip Lorenc. Otoczmy nowego wikariusza modlitewną opieką, by wypełniła się w nim wola Boża.

Zapraszamy także na Mszę Świętą dziękczynną w intencji ks. Łukasza (środa – 27 lipca 2018 r – godz. 18.00). Podziękujmy Bogu za cztery lata Jego owocnej pracy i prośmy o błogosławieństwo Boga Ojca oraz opiekę Matki Kapłanów w każdej parafii, do której zostanie posłany.

Tajemnica Bożego wezwania

Nasz parafianin - kleryk Patryk Golczyński - przyjął święcenia diakonatu. Otoczmy diakona Patryka ufną modlitwą, zawierzając Jego rozwój duchowy Trójcy Przenajświętszej przez ręce Maryi Matki Kapłanów. 

Dnia 9 czerwca nasze seminarium przeżywało kolejną wielką uroczystość – jedenastu kleryków z V roku przyjęło święcenia diakonatu. Jest to kolejny stopień w drodze do kapłaństwa. Na uroczystej jutrzni, w kaplicy seminaryjnej, kandydaci złożyli uroczyste wyznanie wiary, w którym wyznali, że będą zachowywać i nauczać prawd podawanych przez Kościół za dogmaty wiary. Zobowiązali się do przestrzegania celibatu, posłuszeństwa oraz do codziennego odprawiania Liturgii Godzin. 

Liturgia święceń rozpoczęła się o godzinie 10.00 w radomskiej katedrze. Zgromadzeniu przewodniczył bp Piotr Turzyński. Obecny byli bp Adam Odzimek oraz ks. rektor Jarosław Wojtkun wraz ze wspólnotą seminarium. Licznie stawili się także księża, rodziny oraz przyjaciele wyświęconych. Po przedstawieniu kandydatów do święceń ks. bp Piotr Turzyński wygłosił homilię, w której wskazał, że powołanie zaczyna się w domu rodzinnym i wspólnocie parafialnej. W seminarium następuje etap rozeznania Bożego wezwania i uczenia się słuchania głosu Boga.

Biskup zachęcił diakonów do wybrania swojego kształtu służby. Wspomniał o etosie polskiego kapłana, oddanego całkowicie powierzonym sobie ludziom. W czasach II Wojny Światowej wielokrotnie kapłani wykazywali się bohaterską postawą: “byli kapelanami w wojskach partyzanckich, jechali razem z ludźmi na Syberię, niektórzy po prostu nie chcieli ich zostawić. Mówili, że nie wolno załamywać rąk”. Przywołana została sylwetka ks. prałata Marcelego Prawicy, który przez wiele lat pracował w Zambii. Nie miał niczego dla siebie, a jego dom był zawsze otwarty. Nigdy nie denerwował się, gdy był okradany, ponieważ uważał, że złodziejowi widocznie to było potrzebne. Kiedy jeździł do miasta zdarzało się, że wracał bez spodni, w samej albie, ponieważ oddawał je biedakom.

Po homilii nastąpiła dalsza część liturgii święceń. Po odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych nowo wyświęceni diakoni założyli stuły opadające na prawy bok oraz dalmatyki.

Na koniec Mszy diakoni podziękowali wszystkim za troskę i miłość, której doświadczali w swoim w życiu. Tę wdzięczność, w imieniu wszystkich współbraci wygłosił dk. Wojciech Jończyk. Po zakończeniu liturgii w katedrze nowi diakoni rozjechali się do swoich rodzinnych parafii, gdzie następnego dnia wygłosili homilie.

Krzysztof Zając, rok I

Artykuł zaczerpnięty ze strony Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu http://seminarium.radom.pl

Wigilia Zesłania Ducha Świętego

"Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15, 26).

19 maja 2018 r. – w wieczór poprzedzający Uroczystość Zesłania Ducha Świętego - wierni wraz z duszpasterzami wspólnie uwielbili Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wieczór uwielbienia poprowadził ks. Łukasz Bociek. Ks. Łukasz mówił o miłości Boga Ojca do którego możemy zwracać się Tato, jedności Trójcy Świętej i Duchu Świętym – Duchu Miłości. W tajemnicę Zesłania Ducha Świętego wprowadził zebranych film – Lectio Divina.

Wierni skupieni u stopni ołtarza doświadczyli bliskości wspólnoty płynącej z nierozerwalnej jedności Trójcy Świętej, a w modlitwie „Ojcze nasz” oddali siebie nawzajem Bogu Ojcu. Dobrowolne zawierzenie się Stwórcy otworzyło drogę do Nieba – do Boga Ojca.

W modlitwie wstawienniczej kapłanów – ks. Łukasza i ks. Macieja (którego obecność ucieszyła wszystkich) - sam Duch Święty «przyczyniał się za świętymi zgodnie z wolą Bożą» (Rz 8, 26-27)”. Dla tych, którzy pragnęli stanąć w czystości przed Tatą, w ciszy konfesjonału czekał ks. kan. Augustyn Rymarczyk – proboszcz naszej parafii.

 Wieczór wypełnił śpiew scholii młodzieżowej. Zabrzmiały takie pieśni jak: „Ogarnij mnie płomieniu”, „Duchu Święty przyjdź”, „Przyjaciela mam”.

Tak przygotowani, rozmodleni i radośni wierni już doświadczyli obecności i działania Parakleta. Owoce spotkania zostały zawierzone Maryi, bowiem spotkanie zakończył Apel Jasnogórski.  Dziękujemy Bogu Ojcu za Ducha Świętego oraz Kapłanów, którzy z żarem i miłością prowadzą nas prostą drogą do Ojca, który jest w Niebie.

Drodzy Kapłani!

Nie byłoby nas dzisiaj tutaj, gdyby Jezus nas tu nie zaprosił.
Nie byłoby Was kapłanów i nie spotykalibyśmy się  na Eucharystii, gdyby Jezus tego nie zapragnął.
Wtedy w Wieczerniku zaprosił nas do spożywania Swojego Ciała i Krwi i powołał Was,  abyście  uobecniali Go  na każdej Mszy Świętej.
On spotkał się wtedy z Apostołami,  ale już wtedy miał na myśli każdego z nas.
„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem”

Drodzy Kapłani!
Dziękujemy Wam, za to, że odpowiedzieliście Jezusowi „TAK”, kiedy zaprosił Was, byście Mu służyli, a przez to służyli nam.
Dziękujemy, że przez Wasze zatroskane serca przejawia się troska Jezusa.
Dziękujemy, że w Waszych napomnieniach słyszymy słowa Chrystusa, często bezkompromisowe  i trudne, ale Jego.
Dziękujemy, że przez Was, Jezus może do nas przyjść w sakramentach, szczególnie dziś dziękujemy za każdą Eucharystię i Sakrament Pojednania, za ręce podniesione do błogosławieństwa.
Dzięki, że nie szczędzicie czasu i siły narzeczonym, małżeństwom, rodzinom, dzieciom, młodzieży, że każdy Wasz parafianin leży Wam na sercu. 
Widzimy tą Waszą troskę  i trud i bardzo ich potrzebujemy.
Dzięki za wielką troskę o Jego świątynię i piękno liturgii.
Dzięki za piękne rekolekcje, wyjazdy a także trampoliny, ogniska i piłkę.
A przede wszystkim za wierność Jezusowi.

Drodzy Kapłani!
Życzymy Wam niegasnącej radości Dziecka Bożego
Otwartości na działanie i dary Ducha Świętego.
Wasze powołanie to podążanie za Jezusem i prowadzenie nas do Niego, to nasze wspólne wędrowanie, więc życzymy Wam wytrwałości w tej drodze.

Zapewniamy o pamięci w modlitwie.   

Parafianie